Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
barmaqlı — sif. Barmaqları olan. Barmaqlı əlcək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mantara — (Oğuz) şana. – Mantara çox dındıxlı (barmaqlı) olur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
eybəcər — sif. 1. Xarici görünüşcə eyibli, nöqsanlı, çirkin; kifir. Eybəcər qız. Eybəcər uşaq. – Fərhad xan bığıburma, yekəqarın, eybəcər bir pəhləvan idi. (Nağıl). Çünki onun, boy buxununa görə, böyük olan başı tükdən daha da iriləşir, gözə bir az eybəcər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şirmayı — is. <fars. şirmahi> 1. Fil sümüyü və ya ona bənzər maddə. Şirmayı dillərdə süzür barmaqlar; «Səadət nəğməsi» yaradır bahar. S. V.. Minayə . . incə, uzun barmaqlarını pianonun şirmayısı tökülmüş dillərinin üstündə oynadır. Ə. Ə.. // Sədəf.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əlcək — is. Əli soyuqdan və s. dən qorumaq üçün barmaqlı, ya barmaqsız əl geyimi. Uzun əlcək. Əlcək toxumaq. Meşin əlcək. Qadın əlcəkləri. Beşbarmaq əlcək. Təkbarmaq əlcək. Bir corab, bir əlcək, bir isti köynək; Bir də ki yun başlıq göndərirəm, al! S. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
